We hebben patronen en gewoontes, deze zijn gecreëerd om het ons zelf zo aangenaam mogelijk te maken. Maar….. ze zitten ons ook in de weg als we meer willen worden wie we in essentie zijn.
Het is een waardevolle bezigheid als je dagelijks jezelf onderzoekt op patronen, bv over hoe je neigt te denken (over dingen). Een mooie vraag die je jezelf kunt stellen is: “Is dat zo, klopt dat?”
Het is een begin van bewuster worden en dan komen er vanzelf andere groei-momenten op je pad.
Mijn pad van de laatste tijd.
Ik dompelde me onder in de werking van ons denken. Niet nieuw, maar weer een soort-van level verder. Ik leerde vooral dat we echt zelf bepalen wat we ervaren. Wat in de bovenkamer aangestuurd wordt manifesteert zich bv in het lichaam. Denk je aan stress-zaken en zorgen…. Je lichaam zal zich gedragen alsof het nu gebeurt. Je hartslag gaat omhoog, je ademhaling zal zich versnellen of oppervlakkiger worden en dus minder zuurstof voor het lichaam en al zijn processen.
Ik ging begrijpen hoe enorm veel power en zeggenschap ik heb over mijn beleving van het leven.
…ik was me al bewust van het voordeel van positief denken en zo dus je eigen energie hoog houden.
Vervolgens ging mijn aandacht naar het hart…
Het is ook een soort aanjager van je denken, alleen is die verbinding in sommige gevallen bar slecht… De hartenergie dient vrijelijk naar boven te kunnen stromen. Echter hebben we het hart vaak beschermd door toedoen van pijnlijke ervaringen uit het verleden waardoor de energie min of meer vast zit.
Ik ging bewust ademen via mijn hart… maakte het groter en bracht de energie naar boven. Een hele fijne oefening waarbij je meteen ontspanning en ruimte gaat voelen.
…toen was daar mijn lichaam..
Als vanzelf ging ik naar de volgende missie: het voelen van mijn lijf, voelen waar automatische reacties waren ..spanningen. Ik werd me heel duidelijk bewust van de momenten dat er ergens in mijn lichaam spierspanning ontstond.
Het lichaam is getraind door de ervaringen die het heeft gehad en je denken stuurt het lichaam aan. Je lichaam reageert op je denken. Je lichaam doet niets anders dan dat denken volgen en laat je dus ook heel goed zien waar, en of, het op een automatische piloot functioneert. (Ik zeg wel ‘niets anders’, maar dat is meer een taal-dingetje. In de context klopt het, maar het doet uiteraard meer)
Ik kan bv voelen dat ik soms onnodig spieren aangespannen heb. Vooral als ik tv kijk, wat niet zo gek is want mijn denken is bij het verhaal op tv, mijn lichaam doet mee en is paraat. …maar ik span ook aan als het een rustig verhaal is… Ik span gewoon best veel.
Omdat ik nu weet dat ik controle heb over mijn denken en dat die zeggenschap veel groter en veel verder gaat dan ik ooit gedacht heb, kan ik die macht me eigen maken. Het is ik, mijn bewustzijn, die de verantwoordelijkheid heeft! En dan blijkt dus dat verantwoordelijkheid nemen je enorm veel power geeft.
Nu registreer ik mijn automatische (lichaams)reacties en spreek mijn lichaam toe: “Het is oké, ik ben er… ik ben verantwoordelijk, present en zorg voor je”. …zoiets. Ik aai mijn lichaam dan ook.
Ik weet dat dit heeeeeel erg belangrijk is, die houding, want het gebeurt soms, als ik er over praat, of als ik iemand iets dergelijks hoor zeggen… dan moet ik huilen…
Ik heb zolang niet mijn huis bewoond. Zo lang niet de verantwoordelijkheid genomen!!!!
We zoeken vaak alle dingen die we denken nodig te hebben buiten ons zelf. Ook als er een oorzaak is van ons lijden willen we dat vaak buiten ons zoeken… Maar het echte lijden wat we ervaren is dat we niet de verantwoordelijkheid en de power nemen over onze eigen belevingen.
Hoe gevoeliger, hoe meer kans op patronen en verslaving
En dus bouwen we allerlei maniertjes en patronen op om het lijden te verzachten….
Hoe gevoeliger, hoe meer open je bent, hoe meer je dergelijke patronen nodig hebt.
Zie… je kwam hier als puur openhartig wezen met open verbindingen met boven, ..God, ..andere dimensies of hoe je het ook maar wilt noemen. De ervaringen hebben je doen harden… patronen en ander uitvluchten hebben je het dragelijker gemaakt…
Alleen heb je daardoor ook je power weggegeven….
“Wat durf je je niet te herinneren?”
Ik hoor deze zin aan het einde van aflevering 5, seizoen 2, van Atiye, Netflix. Het moment dat een hoofdpersoon een grot kan binnengaan en daar alle herinneringen terug zal krijgen …maar het niet doet. Jaaa, dit is zo mooi, helder, symbolisch…! Ik denk inderdaad dat het angst is waarom we niet willen/kunnen herinneren… Angst om pijn te ervaren, open-zijn heeft de herinnering van pijn in ons.
Ik vertel je mijn droomervaringen.
Het is ook een serie, jaren en jaren droom ik over dit thema. En… er zit ontwikkeling in!
Ik droomde altijd over ‘mijn vaders’ huis, of beter gezegd: over de weilanden en paadjes eromheen. In het huis kwam ik nooit….
De dromen waren altijd ingrijpend, groots …van het kaliber waar je ’s nachts dan wakker van wordt. En telkens buiten het thuis…
Omdat ik altijd het gevoel heb gehad dat er ergens in mijn leven iets gebeurt moet zijn, kreeg ik dan steeds weer het gevoel: wat is er gebeurt in mijn vaders huis? …dat ik zelfs in mijn dromen er nooit in ben of kom?
De dromen beginnen te veranderen… Ik begrijp, achteraf, dat dat komt door mijn dagelijks werk van bewust-worden. Ik ben dichter bij het huis, soms gaan mensen in en uit het huis nadat ze me gepasseerd zijn. Een keer gaan kinderen uit het huis en raken zoek en getraumatiseerd….
Maar dan is er een grote verandering! Ik ben in het thuis, de ruimte is gespiegeld. Ik kijk naar buiten en zie een kindje die veel geweld aan gedaan wordt (weet nog niet goed wat het allemaal precies betekent). Na mijn droom realiseer ik me dat ik altijd zeg dat het ‘mijn vaders huis is’, maar dat het evengoed, of juist!, mijn huis is …ik ben er immers geboren.
Sinds heel erg kort begrijp ik pas dat het huis symbool staat voor mijn lichaam… Nu pas!?! En nu kan ik alle dromen terug gaan halen en beter begrijpen wat me duidelijk werd gemaakt.
Het grote ‘IETS’ wat ik dacht dat ik ergens ervaren moest hebben, omdat er een hiaat voelbaar is, is het trauma van uit verbinding gaan met mijn lichaam, en alles wat daar aan verbonden is.
Ik was een jong kind die besloot die deur dicht te doen.
Het lichaam als instrument
Het lichaam geeft ons het vermogen om helder te kunnen voelen en zien, in het lichaam zitten alle mechanismen die ons in staat stellen verbinding te maken met andere dimensies ..hoger sferen. En daarom is het handig alles af te pellen wat je aangenomen hebt om je in eerste instantie te beschermen.
Wij zijn zelf de genen die het veilig kunnen maken, niemand anders.
Het is innerlijk werk.
Ons lichaam is ons huis….
…en het gaat om weer de verbinding te hebben, de verantwoordelijkheid nemen en niet de power wegegeven (patronen, verslaving..)
Mijn ervaring verder..
Ik doe gewoon verder mijn best, bewust worden ….werken aan wat mijn aandacht vraagt. Ook doe ik af en toe geleide ademoefening (ik weet niet of dit essentieel is, maar het helpt altijd. Bij nader inzien…. later toegevoegd.. ik denk dat het wel heel veel effect heeft!!).
En dan merk ik dat er verandering komt in een oud patroon.
Ik rook de helft minder! …dat kwam vanzelf, alsof mijn systeem goedkeuring geeft om een stapje verder te gaan. Ja, ik zeg steeds tegen mijn lichaam dat ik nu de zorg draag, dat ik de verantwoordelijkheid op me neem. En hoe mooi is het dan dat er iets verandert in een oud patroon!?! En zonder mijn denken of intenties die ik bedenk!!! …het wordt me gepresenteerd en ik pik het op.
Ik rook en vertrouw er op dat mijn systeem me wel laat weten als het niet goed voor me is, zo sta/stond ik er in. Ik heb daar ervaringen genoeg in. Vroeger met drugs, later met alcohol. Het roken is een ouder patroon en als ik er over nadenk heb ik het zelfs verheven tot een ritueel. Ik rook alleen als ik iets te drinken heb, want anders vind ik het vies, ik moet de smaak wegspoelen. Maar dat niet alleen… als ik thuis ben (inmiddels rook ik niet ergens anders) is het roken, drinken en iets eten(!), al is het maar een stukje appel. Dat is dus gewoon een ritueel, als je het mij vraagt.
Ik eet daardoor heel erg traag, een boterham gaat met gemak twee uur mee. Maar…. wat ik nu merk, door dat patroon los(ser) te laten: ik eet nu echt heul weinig! Ik kan nu beter voelen wat mijn eet- en drink behoefte echt is. Hoe hoger de energie, hoe minder behoefte.
Ik vind de beweging (wellicht op weg naar niet meer roken) heel mooi en logisch. Niet via mijn wil iets opleggen, maar eerst afdalen naar de oorsprong van het patroon. Ik liet daar iets toe in mijn systeem om het fijner te hebben. Nu ik leer echt voor mezelf te zorgen (ja, dat is onbewust vaak meer afwezig dan je zou denken…) lost het alternatief zich min of meer vanzelf op.
Zie je…. dat mijn missie is af te pellen wie en wat ik niet ben en dat je dan vanzelf hulp krijgt?! ..dat ik gewoon op mijn pad krijg wat het beste voor me is. En dat vertrouwen heb ik al een poos! Ik denk dat dat vertrouwen, dat soort denken/instellingen deurtjes openzet en kanaaltjes activeert.
Gewoon je best doen en de beste versie van jezelf willen worden en daaraan werken, dat is genoeg.
Ik ben benieuwd wat er nog meer op mijn pad komt. Het word steeds mooier.
20 oktober 2020
Er zitten hier nog onderwerpen in die ik graag verder uitlicht… dat maakt het ook zo lastig om ‘goed’ te schrijven, het bij een onderwerp te houden.
Ja, ik heb het ‘Verslaving’ genoemd.. patronen zijn nl vaak ook een verslaving. En dan heb je ook nog regelrecht bewuste verslaving als: drank, drugs, roken, gamen, gokken, seks, etc., etc. Het is allemaal ontstaan vanuit de zelfde behoefte, …patronen of verslaving.
Lezersadvies:
Geloof niets wat ik zeg! Ik nodig je uit om je eigen waarheid te vinden. Ik geef alleen prikkelingen, wil je helpen herinneren. Ik deel vanuit mijn eigen ervaring. Het is gewoon mijn ding van dat specifieke moment, met de bedoeling het bewustzijn te vergroten. Ik hoop dat ik net iets zeg wat met jou resoneert.
